"Gözden düşme ve yücelme eşit şaşırtır kişiyi;
Sevin büyük bir mutsuzluğu canınız gibi."
-Lao Tzu
Hayatımın erken dönemlerinde, İslam'ın bir öğrencisiyken ilk öğrendiğim şey, öğretmenim bir kusuruma işaret ettiğinde minnetle elini öpüp bana nefsimin tehlikelerini gösterdiği için "Allah sizden razı olsun" demekti.
Ustam bir kusuruma işaret ettiğinde yanaklarım öfkeden kızarsa da önünde eğilip Hakikat Aynası'nda "aslımı" görmemi engelleyen bir lekeyi gösterdiği için teşekkür etmeyi öğrendim.
Taocu yola adım attığımda, ilk öğrendiğim ustam bir hatamı gösterdiğinde önünde saygıyla eğilip akışı, wu wei'yi engelleyen duraklamayı görmemi sagladığı için teşekkür etmekti. Bu uyarılar, kendiliğindenliğe giden yolu biraz daha güçlendirdiği için kalbim kendimi akışa daha rahat bırakabilmenin neşesi ile dolardı.
Taocu aydınlanma yolunun, Miao Tong'un öğrencisi olduğumda, soylu arkadaşım (ustam) bir engelime (hatama) işaret ettiğinde bu şefkati karşısında kalbim yerinden çıkacak kadar mutlu olmaya başladı. Sonsuz bir süredir devam eden ve sonsuza kadar devam etme eğiliminde olan yaşam-ölüm-yeniden doğum döngüsünde bir gedik açmama yardımcı olacak cesaret ve şefkat karşısında gözlerim yaşla dolmaya başladı.
En sonunda Kalp Yolu'na geçip de Kalbimi kendime soylu dostum yaptığımda, öfkelenmeme, hüzünlenmeme, arzulanmama, acı çekmeme, korkmama sebep olan her duruma minnet duydum. Her biri bana anlayışımdaki bir engeli işaret etti. Her biri Hakikat ile aramdaki bir engeli işaret etmeyi sürdürüyor.
Bırakın kendinizi ya da dünyayı suçlamayı. Hissettiğiniz bütün o acı verici duyguların yalnızca anlayışınızdaki eksiklikten kaynaklandığını fark edin. Size zihninizin "hastalığını" gösteren herkese ve her duruma minnet duyun. İşte o zaman sizi aldatacak bir şey kalmayacak. O zaman aslınızla aranızda bir engel kalmayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder